Nog een paar dagen, en dan is het Kerst. De kerstbomen zijn opgetuigd, en het land baadt in gezellig licht. Een deel van de blogs deze week gaat over het feest dat voor iedereen weer iets anders betekent.
Gisteravond was ik in Rotterdam op stap met Sander de Kramer, hoofdredacteur van het Straatmagazine. We bezochten Casco, een organisatie die zich inzet voor het welzijn van matrozen, Nora Storm en een deel van ‘haar’ mensen, en Dennis, een jongen die dankzij zijn inzet voor het WK-voetbal voor daklozen het pad omhoog gevonden heeft.
Nora Storm is oprichter van stichting Stormvogel. In Rotterdam helpt zij dakloze harddrugsverslaafden. Zo heeft ze een soephuis, hebben verschillende mensen bij haar onderdak gevonden en last but not least, runt zij topscore, een uitzendbureau voor verslaafden. Verslaafden kunnen namelijk, tegen alle vooroordelen in, wel degelijk gewoon werken.
Nora is geestelijk ‘vader’ van deze initiatieven, en een zeer markante dame. Eén waar je geen ruzie mee wilt hebben, zeg maar. Ze heeft een uitgesproken mening over de manier waarop de overheid met de verslaafden om zou moeten gaan. De veiligheid waarmee deze stad pocht bestaat volgens Nora enkel maar op papier. Deze no-nonsense-recht-voor-zijn-raap instelling maakt haar een harde tante, maar wel een tante die precies weet wat nodig is om verslaafden te helpen. Haar pionierswerk is dan ook niet zonder resultaat gebleven.
Uitzendbureau Topscore heeft 1200 mensen in z’n bestand. Nora zet er zo’n 200 per dag aan het werk. ‘Naar deze mensen wordt veel te weinig geluisterd en dat is iets wat ik graag wil veranderen. De plannen die de overheid verzint lopen namelijk vaak op niets uit omdat er niet geluisterd wordt. Maak gebruik van de gebruiker, luister naar ze!, aldus Nora.
Het gesprek (Mp3; 3,7 Mb) met Nora gaat over hoeren en verslaving, over verleden en toekomst, over ambtelijke rapporten en het echte leven, over de Leefbaren in Rotterdam en ‘Fred Flinstone’.
24 reacties
Goed mens die Sonja, ik zou het niet kunnen!
En ze heeft gelijk dat er over het algemeen weinig naar de praktijk van ale dag wordt geluisterd, niet alleen in het Haagse maar ook vaak in bedrijven!
Reactie door Sabineke van Schie-Pleines — dinsdag 20 december 2005 @ 15.59 uur
Volgens mij is die Nora Storm jaren geleden al eens in het nieuws geweest als voorstander voor het gratis verstrekken van harddrugs.
Het zal jullie niet verbazen dat ik niet zoveel met haar organisatie aan de pet heb. Dat er niet naar harddrugsgebruikers wordt geluisterd, lijkt me niet zo vreemd; hoe kan iemand je serieus nemen als je jezelf niet serieus neemt?
Zij zou er beter aan doen om fondsen te werven om deze verslaafden via dwangopvang van hun verslaving af te helpen, in plaats van de barmhartige samaritaan te spelen.
Groeten,
Reactie door Enrico — dinsdag 20 december 2005 @ 18.42 uur
Kijk, zo’n Sonja, daar kan je nou trots op zijn!
Reactie door Frances — dinsdag 20 december 2005 @ 19.02 uur
Enrico heb je al naar het gesprek geluisterd, dan weet je waar het over gaat!
Reactie door Sabineke van Schie-Pleines — dinsdag 20 december 2005 @ 19.25 uur
Ik heb haar van de week op t.v. gezien.
Fantastische vrouw.
Ook de bewoners van haar huis waren in het programma.
Ze heeft het goed voor elkaar.
Reactie door A.C.W.T. — dinsdag 20 december 2005 @ 19.42 uur
Echt tof goed werk, hulde. Zie de dank in de ogen van de straatkrant verkoper als je hem iets extra geeft. Enrico, niet te hard want bij geboorte hadden ze ongetwijfeld betere plannen.
Reactie door gerard — dinsdag 20 december 2005 @ 20.50 uur
@2, Enrico,
Drugsverslaving kan legio oorzaken hebben, zélfs buiten de schuld van de gebruiker om, Enrico.
Drugsverslaafden zijn een product van de samenleving; personen die -om allerlei redenen- niet met de maatschappij meekunnen en buiten de boot zijn gevallen. Je zult het wel niet geloven, maar het kan zélfs jou overkomen…
Het is dus wel weer erg makkelijk om te stellen dat mensen met een drugsprobleem zichzelf niet serieus zouden nemen en dat we ze daarom maar gewoon aan hun lot moeten overlaten of als beesten gedwongen moeten laten opsluiten.
Daarnaast werkt dwangopvang niet; verslaafden kunnen niet gedwongen afkicken, want gaan daarna in veel gevallen gewoon weer gebruiken. Het benieuwd me ook hoe je een dergelijk systeem voor ogen hebt. Moeten mensen gewoon van straat worden geplukt en vervolgens onder dwang worden behandeld?
Lijkt me een nogal groffe schending van de mensenrechten, om mensen onder dwang injecties te geven of dergelijken…
Maar ja, je zei het zelf al, hoe kunnen we jou nou serieus nemen, als je jezelf niet serieus neemt.
Reactie door J3roen — dinsdag 20 december 2005 @ 22.46 uur
Enrico,
Als je al begint om verslaafden niet serieus te nemen, hoe wil je ze dan zelfvertrouwen schenken om ervoor te zorgen dat de afkickmogelijkheden vergroot worden. Botte repressie helpt niets, vergroot de problemen en houdt ze bovendien in stand.
Reactie door Bart Rovers — woensdag 21 december 2005 @ 6.33 uur
Heel vreemd, maar ik kan in deze toch een stukje met Enrico mee gaan.
(IEKS)
Een mens is in bepaalde mate verantwoordelijk voor zijn of haar daden.
Persoonlijk heb ik meegemaakt dat een zachte hand niet zoveel zoden aan de dijk zet met drugs verslaafden.
Je word dan al snel in de maling genomen.
Een programma waarbij beiden verantwoordelijkheid dragen verzorger en verslaafde, en daarop aangesproken kunnen worden helpt veel meer.
Maar goed Enrico trekt het weer in het extreme, en wil met razzia’s deze mensen van straat plukken, ze opsluiten in een kamp in Flevopolder, en ze door middel van straffe hand en arbeid ontgiften.
Dat is een aanpak die al een tijdje uit de mode is
Reactie door Eric — woensdag 21 december 2005 @ 6.47 uur
Dit is prachtig werk wat zij verricht en ó zo bróódnodig.
We hebben het hier nog altijd wel over mensen, verslaafden weliswaar, maar het zijn en blijven mensen.
Nederland mag blij zijn met Nora Strorm, die zich zó in zet voor degene die in onze samenleving de goot in worden getrapt en afgedaan worden als niet te helpen junks.
De oorzaak van gebruik, kan héél verschillend zijn en niet iedereen staat altijd even stevig in zijn/haar schoenen.
Dus om zo maar even te oordelen, dit soort is niet te helpen vind ik onmenselijk.
Ook naar deze mensen moet worden geluisterd en zij doet dat, maar belangrijker misschien nog wel, ze doet er ook daadwerkelijk iets mee.
Prima werk van haar, kan menigeen een voorbeeld aan nemen.
Reactie door anja — woensdag 21 december 2005 @ 8.35 uur
Vergeet niet dat mensen die al jarenlang verslaafd zijn aan hard drugs, simpelweg niet meer KUNNEN afkicken. Die houden deze verslaving voor de rest van hun leven. Overigens: obesitas patienten zullen hun leven lang dik blijven, zelfs al vallen ze flink af en alcoholisten blijven hun leven lang alcoholist, al raken ze geen druppel meer aan. Het stigma dat op verslaafden rust heeft Nora Storm erkend en daarom doet ze wat zij doet: zoveel mogelijk de mensen die nog willen, helpen zichzelf zoveel mogelijk te helpen. Enrico, wees gewoon eens beleefd en vriendelijk tegen die mensen in hun gele overalls. Je zult verbaasd staan, want ze geven je een vriendelijk en vrolijk antwoord terug! Meestal toch. En vergeet er niet bij te denken hoe moeilijk hun leven is geworden. Misschien ooit eens een foute stap gezet, maar Enrico, wie van ons is ZONDER ZONDEN?? Hij/zij werpe dan de eerste steen…. dus laat dat ding maar liggen, want jij, noch ik zijn zonder zonden, Enrico.
Ik wens je een zalig Kerstfeest!
Reactie door L.M. Lembeck — woensdag 21 december 2005 @ 9.18 uur
Ikvind het helemaal niet leuk dat die gasten van Nora in mijn straat zitten te gebruiken.
Reactie door Sonja — woensdag 21 december 2005 @ 9.23 uur
valt me altijd weer op dat druggebruik geasiocieerd word met buiten de boot vallen, kansarm ,of armoede . de dochter van bep bakker (d66)is ook verslaafd geweest aan harddrugs . geloof niet dat zij aan voornoemde griteria voldeed. ik vind wel dat verslaafden in bepaalde gevallen verplicht moet kunnen worden om af te kicken .
Reactie door ,texas, henkie — woensdag 21 december 2005 @ 9.26 uur
@12 Henkie,
Verslaafden kunnen volgens mij niet altijd geässocieerd worden met kansarm of armoede.
Ook diegene die volop kansen hebben gehad, vallen onder deze categorie mensen, dus komt het onder alle lagen van de bevolking voor.
Het zijn vaak tegenslagen die ze ondervinden in het leven, waar ze niet tegen op gewassen zijn, maar dit neemt natuurlijk niet weg dat er ook een categorie mensen bij zit, die het één en ander wel eens uit willen proberen en er dan niet meer van af kunnen blijven/komen.
In mijn kennissenkring heb ik iemand die een zoon van 16 jaar heeft, altijd een vrij rustige stille jongen geweest.
En een goed stel hersens. (VWO) Kortom een leuke en slimme knul, ook wijs voor z’n leeftijd.
In zijn pubertijd, door alle rottigheid wat dat kind toen al mee had gemaakt in zijn jonge leventje, gooide hij zijn kont tegen de krib.
Moeder is gescheiden en heeft borderline, kan de hele situatie niet meer aan en zijn vader inmiddels vorig jaar overleden.
Hoe moet een knul, van 14 jaar oud, die in zijn jonge leventje na de scheiding ook nog eens héél bewust bij zijn vader werd weggehouden dit verwerken?
Moeder is inmiddels bezig (ruim een jaar lang al) met de éne therapie na de andere wat ook niet echt véél zoden aan de dijk zet en niet in staat om enige sturing en gezag te bieden.
De hormonen gieren op die leeftijd door z’n lijf.
Hij blowt al 2 jaar lang alsof zijn leven er van afhangt, ziet dit als enige uitweg om niet te hoeven denken, niet te hoeven voelen.
Met de juiste inspanningen van b.v. bureau jeugdzorg zou zo’n knul best geholpen kunnen worden.
Maar hier geldt ook wéér, luisteren naar zo’n knul en hélaas dit gebeurt niet.
De hulpverlening in Nederland schiet zeker voor dit soort kinderen vreselijk te kort.
Resultaat, zo’n joch gaat helemaal de verkeerde kant op, krijgt niet de hulp die hij nodig heeft, spijbelt bij’t leven en verblijft momenteel voor korte duur in een gastgezin.
Maar dit lijkt me niet de oplossing om hem van de drugs af te krijgen.
Reactie door anja — woensdag 21 december 2005 @ 10.28 uur
@13, Texas Henkie,
Met “buiten de boot vallen” bedoel ik niet “deel uitmaken van een kansarme groep”, maar simpelweg “niet meekunnen of niet normaal kunnen functioneren binnen de maatschappij” in de breedste zin van het woord.
Reactie door J3roen — woensdag 21 december 2005 @ 13.36 uur
Dames en heren,
Om maar aan te nemen dat ik er geen begrip voor kan opbrengen, gaat wat ver.
Maar waar moet begrip uiteindelijk toe leiden? Gaat het ooit goedkomen met junks als je hun verslaving blijft voeden met begrip?
De vraag is: gun je deze mensen het recht op het spelen van een significante rol in de samenleving, een baan met perspectief op zelfontplooiing en wellicht zelfs de kans op het stichten van een gezin?
Of blijf je ze als een kloek bemoederen en beschermen en begripvol aanstaren? Je zou op z´n minst die mensen zelf om hun mening kunnen vragen. Zeker weten dat menigeen de kans op fysiek en geestelijk herstel wenst aan te grijpen als die er is.
En dat hoeft niet per se in de Flevopolder, Eric, dat kan ook in de Drentse peel.
Groeten,
Reactie door Enrico — woensdag 21 december 2005 @ 20.02 uur
Weer zo’n burka-stijl probleem: hoeveel probleemgebruikers zijn er in Nederland, en hoeveel probleemdrinkers? Elke dag drinkt iemand zich wel dood in Nederland – overdoses komen bijna niet voor. De schadepost van de alcoholist is voor de maatschappij 100 x hoger dan die van de verslaafde. Om maar niet te spreken over verkeersongelukken door zuipen. Maar niemand die ooit spreekt over werkkampen e.d. voor alcoholisten. Hint: accijns.
Reactie door Sonja — woensdag 21 december 2005 @ 21.12 uur
@ 17
Sonja,
Nou, jij je zin: sluit alcoholisten ook maar in een kliniek op.
Overigens vraag ik me af hoe je aan je schadepost-berekening komt. Ik geloof er geen bal van.
Ik ben nog nooit ten prooi gevallen aan een whisky-junk die mijn autoradio wil transformeren in een shotje J&B.
Over verkeersongevallen gesproken: een recent onderzoek in Frankrijk heeft aangetoond dat in 40% (!) van de ongevallen een van de bestuurders drugs heeft gebruikt.
Groeten,
Reactie door Enrico — woensdag 21 december 2005 @ 22.03 uur
Ik merk aan de laatste stukjes, dat er handig voorbij gegaan wordt aan de oorzaak van de problemen.
Welke gevolgen dit kan hebben en hoe de zorg van bepaalde instellingen in elkaar steekt, volgens mij schieten deze vaak ernstig tekort.
Ben er ook van overtuigd dat wat ik hierboven heb beschreven in @14 niet een geval is wat op zich staat, maar waarschijnlijk veel meer voorkomt.
Reactie door anja — donderdag 22 december 2005 @ 0.17 uur
Enrico, wanneer jij je alleen maar druk maakt om een (je eigen) autoradio, dan valt het probleem in Nederland reuze mee. Verder heb ik het niet over Frankrijk maar over Nederland. En de cijfers heb ik hier al meermalen geplaatst bij de discussies over de legalisering van de wietteelt, en hebben niets te maken met een geloof. Ook hoef ik niet mijn zin te hebben.
Reactie door Sonja — donderdag 22 december 2005 @ 8.20 uur
Ik vind dat Nora heel goed bezig is en ik weet waarover ik het heb. Onder dwang afkicken is in het algemeen geen oplossing voor de verslaafde maar de goedkoopste oplossing voor de maatschappij. Een verslaafde is meestal niet alleen maar verslaafd en dat speelt bij onder dwang afkicken geen rol terwijl het zeer wel mogelijk is een verslaafde op een voor de maatschappij acceptabele manier verslaafd te laten zijn, maar dat kost de maatschappjij wat meer. Het is goed dat er mensen als Nora zijn.
Reactie door Carel — vrijdag 23 december 2005 @ 2.00 uur
sports online betting…
bunting dislocates.Douglass proscribe Bucharest Schmitt odds http://www.sport-betting-site.com/ …
Trackback door sports online betting — woensdag 17 mei 2006 @ 19.16 uur
Een verslaving kan iedereen overkomen. Wanneer jij van kinds af aan door je vader geneukt word en je kunt van alle ellendige gevoelens verlost worden, dan grijp je ook die verlossing. ook al weet je dat het gevaarlijk is. Dat je verslaafd kan raken.
Vraag is enkel wat we met verslaafden moeten doen?
Door ze te gedogen mogen ze bestaan. Hun bestaan is lijden.
Ik denk dat wanneer je van mensen houd, je weinig anders kunt bieden dan kei-hard gedwongen afkicken.
een verslaving is een ziekte van de vrije wil. een overheid zal geen rekening moeten houden met die wil. Ik denk dat een soort van TBS verslaafden kan helpen te genezen. uiteraard met een lang na-traject. Een soort van werkkamp achtige opzet waarna mensen terugvloeien in de samenleving met werk,woning en nazorg.
gedogen, en bad,brood,bed geven is eigelijk mensen in hun situatie laten zitten weg rotten. Deze mensen moeten we redden.
Reactie door maarten — zondag 8 juli 2007 @ 1.31 uur
Zo, brave burgers,boeren en buitenlui,
‘t is niet eenvoudig om een pasklaar antwoord te verschaffen.
1.niemand kiest er voor om verslaafd aan drugs te geraken, want het is een lijdensweg zonder einde.
2.Na het afkicken,staat er echt niemand op jou met je verleden te wachten,dus eenzaamheid en vaak depressie allom.
3.Heb je ook nog het stigma “psychiatrie”wat steeds meer schrijnende vormen aan neemt, dan is het helemaal een hard gelach.
Ja ik ben een verslaafde,eerst ex-verslaafde en door middel van psychiatrische “medicijnen”weer getriggerd naar verslaving,eerst aan benzodiazepinen,slaapmiddelen en anti-depressiva.”t leven werd een hel,dus langzaam teruggezakt in het drug’s moeras.Als wij vooral amerika maar blijven volgen,komt het nooit goed,want illegale drugs kapitalen worden dankbaar door bush en co omgeruild voor wapens en munitie.Deze valse opiumwetten feugen voor geen meter.
Nu woon ik in een pension voor dubbeldiagnose
en heir is het tenminste menswaardig vol te houden,zo betweters,kom eens een week meeleven en oordeel dan opnieuw,wie durft???
Reactie door phil brenninkmeyer — zondag 9 september 2007 @ 23.13 uur