Vandaag in de Jaarbeurs in Utrecht een bijeenkomst gehad met allerlei mensen uit de reclassering, ex-gedetineerden, mensen van Detentie en Samenleving en nog veel meer mensen die zich zorgen maken over hoe het tegenwoordig in onze Huizen van Bewaring en gevangenissen toegaat.
Er gaat nu echt iets veranderen. Mensen pikken het niet dat de afbraak alsmaar doorgaat. We besloten als eerste een zwartboek te gaan maken met persoonlijke verhalen van mensen. Die verhalen maken duidelijk dat we veel meer en vooral eerder (de) reclassering moeten inzetten. Ook daar moet de bureaucratie weg en het engagement terug. Hier ga je binnenkort meer van horen.
31 reacties
sjee, ik wil best een verhaaltje schrijven, over reclassering of liever gezegd het gebrek eraan… en de gevolgen ervan
Reactie door Patrick — zaterdag 16 april 2005 @ 17.37 uur
@Patrick
Ga je gang en stuur het maar op naar mij,
dan zorg ik dat het op de goede plek komt.
Reactie door Jan Marijnissen — zaterdag 16 april 2005 @ 17.43 uur
okeej :-) zal ik doen thxs
Reactie door Patrick — zaterdag 16 april 2005 @ 17.49 uur
Hallo Jan,
Goed plan van dat zwartboek,nu onderwerp detentie,volgende boek dus deel 2 zorg,deel 3 onderwijs, deel 4 gehandicapten.
Steeds meer verhalen maar vooral mensen laten nadenken over hoeveel leed ze wel te verstouwen krijgen van dit kabinet.
Zo krijg je veel betrokken mensen.
Prettig weekend en groetjes.
Reactie door anita — zaterdag 16 april 2005 @ 18.29 uur
De Reclassering wordt ook helemaal verkeerd ingezet. Het is beleid om alleen de veelbelovende gevallen te nemen. Dat zet weinig zoden aan de dijk, want die hebben de Reclassering helemaal niet nodig. Terwijl degenen waarvoor ze echt het verschil kunnen maken het zelf maar moeten uitzoeken, en dan vaak terugvallen terwijl ze met een steuntje in de rug wel uit de criminaliteit hadden kunnen blijven. Maar het past natuurlijk wel binnen de “eigen verantwoordelijkheid”-filosofie van dit kabinet. Ik vraag me af of de verantwoordelijke ministers nou zélf nooit eens denken in wat voor samenleving we straks met z’n allen zitten.
Reactie door Joan van der Lingen — zaterdag 16 april 2005 @ 18.53 uur
jan (2)ik moet nog voorkomen .maar die van mij krijg je .t.z.t ook .
Reactie door texas henkie — zaterdag 16 april 2005 @ 18.55 uur
Modderen, modderen, modderen.
Wordt het nu niet langzaam tijd dat er zich een serieuze Politieke Partij inzet voor de herinvoering van de dienstplicht?
En dan niet kinderachtig maar zoals wij ouderen dit hebben ondervonden.
Dus eerst 4 maanden basis met op tijd je nest uit en dingen samen doen. Jawel, dus wel een beetje militaristisch! Geen gezeur.
Is dit niet de perfecte manier om te integreren en vriendschappen te sluiten met ook allochtonen om dit eigenlijk ongewenste woord maar eens te noemen?
En daarna een uitsplitsing ook naar sociale sectoren voor minstens een jaar maar onder supervisie? En dan alle kansen geven een beroep te leren of door te studeren tijdens deze periode?
En moet er niet heel anders omgegaan worden met de ontspoorde jeugd? De toekomstige echte crimineel?
Is het niet tijd voor een verdere uitbreiding van “pilotprojecten” naar effectief en als basis?
Ontspoorde jeugd in kampen. Nee, geen strafkampen, maar op militair geschoeide kampen waar rechtvaardigheid heerst en “leren” de doelstelling is.
Wie is het hier niet mee eens?
Reactie door Tom — zaterdag 16 april 2005 @ 20.06 uur
Wel mee eens Ton maar de meeste jongeren komen door een goede achtergrond, opvoeding vanzelf wel goed terecht.
Voor hun is dat niet nodig.
Voor jongeren die dreigen te ontsporen zeker wel en het is erg dat daar te weinig aan gedaan is.
Vooral mensen in de goedkopere woonwijken hebben last van ontspoort gedrag, ministers en aanverwanten wonen daar niet.
(en met geitenwollensokken-praters los je natuurlijk niets op.) Banen voor alle jongeren en te softe bureaucraten moeten maar eens iets anders gaan doen.
Reactie door nico — zaterdag 16 april 2005 @ 21.48 uur
Onbewust gebruiken we het woord zwartboek,dit is in feite
racistisch,volgens mij kunnen we beter spreken van een
misstandenboek
Reactie door B. Hoekstra — zaterdag 16 april 2005 @ 23.53 uur
@B.Hoekstra.
Je moet wel erg vooringenomen zijn om zo iets te kunnen bedenken.
Reactie door Jan Marijnissen — zondag 17 april 2005 @ 1.15 uur
Helaas…..
Als het echt moeilijk wordt laat de SP het afweten.
Laten we kiezen voor een oeverloze discussie over of een zwartboek wel een zwart boek mag heten.
Ondertussen is de createur van dit topic inmiddels vergeten waarom hij dit onderwerp eigenlijk plaatste.
Reactie door Tom — zondag 17 april 2005 @ 1.34 uur
@ Joan van der Lingen #5
Ik ben het er niet mee eens dat de veelbelovende gevallen de Reclassering helemaal niet nodig hebben. Zij zijn gemotiveerd en kunnen een steuntje in de rug juist wel gebruiken. Het wordt heel moeilijk werken met mensen die niet gemotiveerd zijn. Zij zullen de oorzaken van hun problemen moeten erkennen en de wil moeten hebben om een andere richting in hun leven op te gaan.
Reactie door rinus — zondag 17 april 2005 @ 1.39 uur
7)Tom, doe niet zo belachelijk! Wij mochten vroeger van onze ouders niet eens met een pijl en boog spelen en zijn allemaal prima terecht gekomen! Zou het niet beter zijn om het, in plaats van dat militairistische gedoe, weer eens over respect voor het leven te hebben?
En hoekstra…ooit over een “black box” gehoord, óók rascistisch??? “zwart” geld…rascistisch? Het zit meer in jouw “mind” dan in die van wie dan ook…
Reactie door Madelijne Pleines — zondag 17 april 2005 @ 2.41 uur
@7 Wat betreft die dienstplicht: persoonlijk heb ik grote delen van mijn dienstplicht als zonde van mijn tijd ervaren.
Ik weet niet wat jij je ervan herinnert, maar ik denk niet dat het telkens opnieuw schoonmaken en verven van bijvoorbeeld kabelhaspels nu echt bijdraagt tot een betere binding met de maatschappij.
Sommigen hebben wel een betere binding gekregen: met de biertap wel te verstaan. Dat was daar spotgoedkoop en het doodde de tijd.
Daar heeft de dienstplicht eerder bijgedragen tot problemen ipv oplossingen.
Hoe leuk sommige herinneringen ook zijn: dienstplicht is mijns inziens misplaatste nostalgie.
Reactie door Paul — zondag 17 april 2005 @ 9.23 uur
En als we nou ‘ns ‘n maatschappij wisten te bedenken die voorkwam dat we reclassering nodig hadden? Ik vind ‘t trouwens ‘n raar woord: re-class-ering?
Reactie door Boudewijn Pleines — zondag 17 april 2005 @ 9.26 uur
Als ik nu enigszins autobio wordt, dan denk ik dat veel ‘opvoeders’ er toe bijdragen dat de daarvoor bevattelijke mensen ontsporen.
Bijvoorbeeld de schooldirecteur die ons vertelde dat ‘wij met een MAVO ook waarde hebben’,al geloofde hij dat blijkbaar zelf niet;de vele mensen die vertelden dat iets moest omdat het zo hoort en dat er geen uitzonderingen konden worden gemaakt;de eindeloze verveling omdat er ook echt geen f. te doen was waardoor je op straat ging rondhangen…
Bij veel jongeren nu is er ook het beeld van wat ze kunnen bereiken met werk in geen verhouding staat met wat met ‘handel’.
Dat laatste is nog spannend ook.
Hoe breng je als maatschappij mensen een stuk zingeving bij, als veel ‘bijbrengers’ zelf ook geen idee van ‘zingeving’ hebben?
Reactie door Paul — zondag 17 april 2005 @ 9.43 uur
Goede morgen,nog net,Positivisme is het antwoord, volgens mij.Net als bij peuters die hun eerste pogingen doen op het gebied van tekenen/schrijven, je kunt het betitelen als gekras maar dan zullen ze niet snel verder willen, beter het als kunstwerk benoemen en een gesprek aangaan over wat het voorsteld en daar de ander sceptici ook in betrekken, kun jij er ook een voorstelling van maken!
Reactie door Sabineke van Schie-Pleines — zondag 17 april 2005 @ 12.04 uur
@7 Tom
Ik heb ook in dienst gezeten Tom; maar ik vermoed dat deze korte periode niet van zo’n grote invloed is op je latere leven dan de opvoeding via je ouders; de leeraren op school en je vrienden.
Ik heb wel eens met een engelse brigade moeten oefenen; waarvan werd verteld; dat het ruige bajesklanten waren. Het schijnt in Engeland dus zo te zijn, dat je de bak in kon gaan of het leger in. Mischien is dat ook wel voor dit land een optie; ik heb geen bezwaar. Het is altijd beter dan de hele dag tussen 4 muren te brommen en je kunt naast je dienst ook nog even een vak leren.
Maar onschuldige mensen en jongeren; moet je geen dienst meer verplichten Tom; want ook ik heb dit als groot onrecht ervaren. Geen baas wilde me in vaste dienst nemen; omdat dit boven mijn hoofd hing. En een ander kon lekker vroeg een vast bestaan opbouwen.
Reactie door ReneR — zondag 17 april 2005 @ 13.00 uur
On topic:
Ik weet ook wel Jan; dat reclassering heel belangrijk is. Maar het belangrijkste is toch wel voor een geslaagde reclassering het vinden van een baan. En dan hebben we nu dus de wind flink tegen. Er moeten gewoonweg meer banen komen; zodat zelfs ex-gedetineerden weer een optie worden voor een werkgever. Want het staat natuurlijk niet leuk op je CV.
De mensen pikken het niet meer langer schreef je, maar tot nu toe zie ik alleen nog maar gebeuren, dat ze het wél pikken. De afbraak gaat gewoon onverminderd voort; alsof er nooit een 2 november is geweest.
Reactie door ReneR — zondag 17 april 2005 @ 13.06 uur
#8 de meeste jongeren komen door hun achtergrond en opvoeding goed terecht zeg je……ja ja worden minister zal je bedoelen en dan hebben we weer met die asociale mentaliteit te maken.
Waarden leren kan geen kwaad en doe niet iets wat je zelf ook niet wilt dat een ander dat bij jou doet.
Reactie door anita — zondag 17 april 2005 @ 16.49 uur
Waarden leren kan geen kwaad en doe niet iets wat je zelf ook niet wilt dat een ander dat bij jou doet.
Comment van anita — 17 april 2005 @ 16.49
…
Soms komt gedrag niet voort uit gebrek aan waarden, of gebrek aan respect… Soms maakt een mens grote fouten, door onmacht, of het gebrek aan know-how…
Reactie door Patrick — zondag 17 april 2005 @ 16.52 uur
Ik werk nu al wat jaren in het gevangeniswezen en roep dit minstens al zolang als dat ik er werk.
De kern van het bestrijden van criminaliteit ligt bij het begeleiden na het maken van de fout. Het was en is voor mij dan ook ondenkbaar dat ze daarop bezuinigen……… maar goed ….. wie ben ik :?
Het is bijna al niet meer mogelijk een fatsoenlijke opleiding aan te bieden in de gevangenis en zodoende vakmensen af te leveren die beter terecht komen dan dat ze met niets naar buiten komen.
Hierbij moet niet gedacht worden aan alleen maar een baan …. maar vaak ook aan huisvesting en dergelijke. Alle dingen die in het gevangeniswezen vroeger vanzelfsprekend waren (waaronder de nazorg) is compleet weggeschapt uit de boeken.
Dit resulteert (en ik spreek uit ervaring) tot huilende mensen voor de poort die geen idee hebben waar ze naartoe moeten gaan omdat ze nergens terecht kunnen. En het is bekend wat iemand doet als hij niet aan eten kan komen …….. juist!
Zo word men draaideurcrimineel :(
Reactie door waiter — maandag 18 april 2005 @ 21.34 uur
Ik ken veel mensen die psychisch goed in de knoop zitten, waarom omdat de reclassering, politie, burgemeester niet de moeite heeft of hebben genomen, misschien door een gebrek aan know-how, om dieper in te graven op het persoonlijke leven van de pleger. Om te komen tot een goede begeleiding naar de maatschppij, moet men kunnen begrijpen waarom de pleger zo handelde, niet simpel alleen bestraffen en het daadwerkelijke probleem aanwezig laten in de verstande van die persoon.
Reactie door Alexander van Hattum — maandag 25 april 2005 @ 11.35 uur
Hallo Jan,
Ik ben op dit moment bezig met mijn scriptie over dit onderwerp! Ik wil daarin graag adviseren wat er beter kan. Bestaat het zwartboek al en zo ja, waar kan ik die vinden?
Veel succes en mijn steun heb je!
Reactie door Claire — vrijdag 15 juli 2005 @ 12.03 uur
Natuurlijk is aandacht voor reclassering belangrijk. Tot zover geen kritiek.
Maar het opnemen voor gevangenen vind ik een beetje te triest voor woorden.
Heel sneu hoor, dat een gevangene geen prive-cel krijgt. Vergelijk het eens met verzorgigshuizen en ziekenhuizen.
Daar liggen duizenden mensen die geen eigen kamer hebben. Die op een zaal met een aantal mensen liggen.
Deze mensen hebben nooit iemand bestolen, verkracht, mishandelt of wat dan ook.
En waar gaat de sp zich over druk maken… dat een gevangene een cel moet delen en een groot deel van de dag op zn cel moet blijven.
Mensen die in de cel zitten zijn niet zo braaf geweest als jijzelf, Jan!
Ze zitten er niet voor niets.
Reactie door Edwin — vrijdag 15 juli 2005 @ 20.50 uur
Wie weet verdient het aanbeveling om een
ex-gedetineerde zich opnieuw in een woonplaats te doen melden bij een ‘vertrouwenskamer(voor meerdere zaken)
op het stadhuis’van de gemeente waar deze
staat ingeschreven.
Een oriëntatiegesprek kan dan helderheid en inzage geven in de mogelijkheden van de
betrokkene en hulp om bijstand in diverse
zaken, een basis waarop vrijblijvend kan
worden teruggevallen.
Vroeger en nog bij mijn weten, zijn bedrijven min of meer verplicht tot een bepaald percentage ‘hulpbehoevende’medewerkenden in dienst te nemen, een niet gemakkelijk
gegeven waar niet altijd diplomatiek wordt
omgegaan.
Het zou ook een enorme verbetering kunnen betekenen als opleidingen voor Management en niét alleen die, er een interne cursus
aan zouden toevoegen om structureel ook
werkgevers terdege in te lichten waar zij
mogelijk mee te maken krijgen en een plan
van aanpak meer vruchten afwerpt dan geuite
dreigementen en frustraties aan twee kanten
vermeden kunnen worden.
Wijze en ervaren bázen bezitten soms ook van nature de instelling en kracht om dit
eigenmachtig formidabel aan te pakken, echter zij zijn helaas een minderheidsgroepering in Nederland (aan het worden), zo lijkt het !.
Het zégt iets over de exgedetineerde (of bijv. jarenlang in een zorginstelling geïnterneerde) als deze niéts over een verleden verzwijgt bij een sollicitatiegesprek, en het zégt nog
veel meer over een ‘baas’ als die in staat is te zeggen tégen zo iemand:
“maak geen zorgen voor de dag van mórgen,
want sámen komen wij er vast wel uit”!!
Cursussen dus voor diverse bedrijfstakken
waar het gaat om Leidinggevenden van ver-
schillende nivo’s, meer psychologie ook
voor dienstverlening binnen Personeelszakenafdelingen, Politie, e.d.
zouden mogelijk een algehele verbetering
kunnen betekenen en mede draaideurcriminaliteit helpen terugdringen
en niet in de laatste plaats de betrokkene die uit een instelling werd ontslagen te
helpen opnieuw een vreugdevolle start te maken. Deze zaken kunnen onopvallend, binnenskamers prima bijgestuurd worden en
moet niet afhankelijk zijn van de goedwillende, weinig deskundige ‘mantelzorger’ die vaak alleen maar ‘klankbord’ kan zijn.
Reactie door Madelief — zondag 17 juli 2005 @ 10.00 uur
Hoi Jan,
Ben onlangs vrijwilliger geworden van de Stichting Delinkwentie en Samenleving. Waar ik samen met een aantal andere jonge ex-deliquenten bezig met ben met een proefproject in Rotterdam.
Graag zou ik ook op dit gebied binnen de partij een bijdrage leveren aangezien er ook binnen de vele JJI’s (Justitiële Jeugd Inrichtingen) veel kan verbeteren.
Mocht de partij me nodig hebben, dan hoor ik het wel.
Met vriendelijke groet,
Erik Manders
Bestuurslid SP afdeling Venlo e.o.
Reactie door Erik Manders — dinsdag 19 juli 2005 @ 20.03 uur
Ik ben hartstikke eens met Madelief, haar voorstel is iets dat m.i. zeker gehoor moet krijgen en zal de maatshappij een win win situatie brengen. Groningen is trouwens al met zoiets begonnen en dat vind ik wijs en positief, Groningen zal later wel de vruchten van plukken en zal de criminaliteit gelijk zekers
dalen denk ik. Met zeggen dat het eigen schuld was en duimschroeven voor het hele leven gaan opleggen, benadeeld niet alleen de persoon maar vooral ook de samenleving.
Gegroet en bedankt zijt gij allen.
Reactie door C.F — woensdag 5 oktober 2005 @ 18.01 uur
betting…
Brownell imprisoned shaft,city insides persistently betting http://www.sport-betting-fun.com/ …
Trackback door betting — zaterdag 20 mei 2006 @ 13.33 uur
hallo ik ben nu 3mnd vrij van detentie maar nog niet vrij van justitie ze hebben mij drie ontnemingsvorderingen gegeven totaal 17000 euro dan heb ik nog voor 4000 gewone boetes en ik wil een nieuwe start maken de schuldsanering kan mij niet helpen met justitie want een ontnemingsvordering word daar niet in mee genomen.reintergratie kan zo niet echt lukken,kijk daar maar eens naar er worden miljoenen in reintergratie projecten gestoken maar een exgedetineerde die echt opnieuw wil beginnen krijgt geen kans die moet met geld komen wat hij niet heeft.Na 32mnd bajes en 1jaar kliniek niet echt een fijne nieuwe start.
Reactie door Ruud Blom — maandag 21 augustus 2006 @ 10.49 uur
Goedemiddag,
Ik ben ook bezig met een scriptie over het onderwerp nazorg van exgedetineerde jongeren (18-25). Ik heb in mijn werk met randgroepjongeren namelijk gezien dat dit te wens over laat.
Velen denken bij gedetineerden aan moordenaars, verkrachters en oplichters. Ik heb echter gezien dat een groot deel van gedetineerden gewoon jonge mensen zijn die, vanwege een lager niveau (IQ) en/of vanwege het ontbreken van een sociaal netwerk, een domme fout zijn begaan.
Aan een laag niveau is weinig te veranderen, aan het ontbreken van een sociaal netwerk echter wel en van een SAMENleving mag m.i. ook gevraagd worden dat die zich daarvoor inzet.
Wie iets heeft gedaan wat niet mag, moet daar voor boeten, anders is het eind zoek. Iedereen moet echter wel de kans krijgen die fout goed te maken en hoewel velen zich heel stoer voor doen, kunnen ze dat niet alleen.
Reactie door Tim Kuper — maandag 27 november 2006 @ 16.02 uur