Column voor NOS Sport bij het EK Voetbal
NOS, 28 juni 2004

Ik zag mooie journaalbeelden, in de ochtend na de winst op Zweden. Feestende mensen in de straten en op de pleinen van de grote steden, toeterende en vlaggende auto’s op de wegen. Wat mij vooral opviel, was de veelkleurige samenstelling van de feestende massa. Ik zag witte en zwarte Nederlanders met oranje pruiken en Nedermarokkanen die met de driekleur zwaaiden. Sport verbroedert en het Nederlands Elftal doet dat op een heel bijzondere wijze. Wit, bruin, geel en zwart juichen voor ons aller landje en ik zie zelfs de meest verstokte republikeinen in een oranje T-shirt.

Sport is een fantastisch breekijzer om tal van maatschappelijke problemen aan te pakken. De vraag of we sport wel voldoende inzetten om de samenleving te verbeteren, moeten we helaas ontkennend beantwoorden. Maar het kan anders. Veel Britse profvoetbalclubs uit de Premier League hebben mensen in dienst die maar één taak hebben: projecten in de samenleving coördineren. Ze organiseren bezoeken van spelers aan scholen, waar ze vertellen hoe belangrijk discipline is om iets te bereiken in het leven. De spelers doen mee aan campagnes tegen drugsmisbruik. De clubs organiseren toernooien in wijken waar ze witte en zwarte bewoners bijeen brengen, en zo hun steentje bijdragen aan het dichten van de kloof die er bestaat vaak tussen verschillende gemeenschappen.

Ook in Nederland zijn er clubs en (ex-)sporters die een sociale taak op zich nemen. En terecht, want de meeste clubs en sporters zijn groot geworden mede dankzij bloed, zweet en geld van hun leden of supporters, en dus van de gemeenschap. Daar mag best iets tegenover staan. Mensen als Johan Cruijff en Richard Krajicek leveren op dat vlak een voorbeeldige bijdrage en het is mooi te zien hoe een profclub als AZ verstandelijk gehandicapten bij de clubgemeenschap betrekt. Maar het zou goed zijn als er in Nederland wat meer structuur aan gegeven zou worden.

De SP gaat samen met een aantal mensen uit de sportwereld een plan voor een ‘Nationale Sportdag voor Solidariteit’ uitwerken. Dit zou een jaarlijks terugkerend evenement kunnen worden. Bijvoorbeeld een zaterdag waarop iedere sporter en sportvereniging in Nederland (amateur én prof) meedoet aan activiteiten waarbij sport wordt ingezet ten behoeve van de solidariteit in de samenleving. Solidariteit tussen gezond en ziek, tussen topsporters en gehandicapten, tussen rijk en arm, tussen jong en oud.

Proftennissers kunnen tennis-clinics geven in achterstandwijken. Betaald-voetbalorganisaties kunnen in hun stadion een toernooi organiseren voor gehandicapten, met aansluitend een benefietwedstrijd van het eerste elftal. Atletiekverenigingen kunnen een sponsorloop houden ten bate van de lokale seniorenvereniging. Iedere amateurclub kan zelf een activiteit bedenken waarbij zowel de samenleving als de club is gebaat. Want voor de clubs en de sporters is het natuurlijk ook een prachtige gelegenheid om zichzelf positief onder de aandacht te brengen.

Reacties uitgeschakeld