De laatste Tweede-Kamer-verkiezingen waren ruim een jaar geleden. Het werden de verkiezingen van de weder-opstanding van de PvdA onder leiding van een nieuwe leider, Wouter Bos. In de formatie was de PvdA bereid om heel veel toe te geven aan de wensen van het CDA. Het mocht echter niet baten: Het CDA zette de PvdA aan de kant en sloot een akkoord met de VVD en D66.

‘Ik vind dat de SP in veel opzichten lijkt op de Partij van de Arbeid van begin jaren ‘70. De partij is nogal achtergebleven bij wat er de laatste dertig jaar in Nederland en de wereld is gebeurd. Dat maakt het heel moeilijk om met de SP te praten over de moderne inrichting van de collectieve sector of hoe je omgaat met keuzevrijheid die mensen in het onderwijs en de zorg willen,’ aldus Wouter Bos onlangs in een interview met GroenLinks. Tsja, wat moet je nu van zo’n citaat denken?

Al bij de laatste verkiezingen nodigde ik Bos uit om samen met GroenLinks te kijken of er niet een strategisch akkoord mogelijk zou zijn. Het werd toen afgewezen. En nog steeds, blijkbaar. It takes three to tango. Wouter geeft blijkbaar de voorkeur aan hernieuwde samenwerking met het CDA of de VVD.

Velen vragen zich af: Wat wíl Wouter Bos eigenlijk? Nu Bos zich steeds vaker denigrerend uitlaat over de SP, is het toch langzamer- hand tijd dat ik die vraag ook eens stel: ‘Wat wil Wouter?’ In 2002 zei hij nog dat Joop den Uyl zijn grote voorbeeld was. Maar was het kabinet Den Uyl niet in de zeventiger jaren? En is het sindsdien niet inderdaad bergafwaarts gegaan met de PvdA?

Zeker, de partij had in de seventies veel te grote pretenties, maar wat daarna gebeurd is in Lubbers III en de twee Paarse kabinetten samen met de VVD had niks meer te maken met progressief beleid. Groeiende private rijkdom versus publieke armoede, afbraak van de sociale zekerheid en wantoestanden in zorg en onderwijs waren het gevolg. Zeker onder Kok, die de ideologische veren afschudde, heeft de PvdA een kamer betrokken in het liberale huis. Daar woont men nog steeds, getuige onderstaande citaat uit hetzelfde interview. ‘De Partij van de Arbeid kan zich niet alleen maar ophangen aan de vrienden ter linkerzijde. Daarom heb ik het Belgische idee van een vrijzinnig-sociaal-liberale coalitie van GroenLinks, VVD (!), Partij van de Arbeid altijd een fantastisch spannend idee gevonden.’

Deze column verscheen maart 2004 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld