Het debat over de Regeringsverklaring had een voorspelbare uitkomst: De coalitiepartijen steunen MP JP natuurlijk en de oppositie heeft kritiek, de een wat meer dan de andere, en de SP het meest. Even voorspelbaar als de uitkomst (we hadden eerder al het debat over het Regeerakkoord gehad) was de lengte… uren, vele uren praten… in totaal achttien uur. Natuurlijk, het debat moest plaatsvinden, er is immers een nieuw kabinet aangetreden, maar het was allemaal wel een herhaling van zetten. En toch werd het donderdag een ‘latertje’.

Er was één troost. De volgende dag zou ik vertrekken voor drie dagen Oerol op Terschelling. Heerlijk, even eruit, sinds lang, te gast bij een echte Terschellinger en veel mooie zaken in het verschiet. Oerol is een meerdaags cultureel festival met acts uit binnen- en buitenland met als overeenkomst dat het vernieuwend is. Wat kunst allemaal vermag. Ongelooflijk! Ik ga u niet lastig vallen met wat ik allemaal gezien heb, maar één ding staat voor mij vast: was er in de politiek maar zo’n verbeeldingskracht!

De politiek is – zeker in ons land – de politiek van het haalbare, nooit de politiek van idealen en hoe we die kunnen realiseren. En dat is jammer. We zijn een rijk land en we zouden veel meer kunnen bereiken als we in staat waren de mensen in hun hart te raken. Ik heb in mijn leven een en ander meegemaakt en ik heb me vaak verbaasd over wat mensen, als ze uitgedaagd worden, allemaal kunnen en willen. Ik heb me vaak verbaasd over hun opofferingsgezindheid, meestal als mensen konden bijdragen aan iets wat groter is dan zijzelf.

Geluk is niet te koop. Gelukkig maar. Geluk zit niet in materiële rijkdom. Geluk zit ‘m in heel andere zaken: weten dat je ertoe doet, weten dat je van tijd tot tijd het verschil kunt maken, weten dat je een thuis hebt, en al dat soort zaken. Op Oerol besefte ik dat weer eens nadrukkelijk. Socialisme is méér dan geld, socialisme is weten wat in onze wereld écht van waarde is. ‘Alles van waarde is weerloos,’ zei Lucebert al eens, en hij had gelijk. Daarom is het ook zo onbegrijpelijk dat B II wéér gaat bezuinigen op kunst en cultuur. Het aanbod in ons land is al zo verschraald, en voor zover dat niet het geval is vaak onbetaalbaar.

Een volk dat z’n kunst en cultuur stiefmoederlijk behandelt, verweest.

Deze column verscheen juli 2003 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld