Toespraak op de Dag van de Tomaat
Arnhem, 13 maart 2002

… En ik – hallo Arnhem! – ik ben Jan Marijnissen. Ik ben Kamerlid, ik kom uit Oss en toch hebben jullie mij op nr. 1 gezet. Wat een vertrouwen!
Zonder flauwekul: ik vind het een geweldige eer. Zo’n partij, deze SP, jullie partij, te mogen aanvoeren bij de meest turbulente verkiezingen die we in jaren gehad hebben: perfect. Daar droom je van!
Dank je wel voor je steun, ik en de anderen in de frontlinie hebben ‘m hard nodig, want we gaan er vanaf vandaag vol tegenaan!
Is dat een deal?

Beste mensen, vandaag, hier op deze Dag van de Tomaat, heb ik met een steeds warmer gevoel naar onszelf gekeken. Wat zijn we groot geworden, wat zijn we breed geworden, wat zijn we kleurrijk geworden, wat zijn we levendig gebléven. De SP is een politieke beweging van formaat geworden die in alle lagen van de bevolking haar wortels en haarvaten heeft. Van Alkmaar tot Valkenburg, van Reiderland tot Middelburg.

We zijn een springlevende beweging, en dat in scherp contrast tot de verzameling politieke fossielen met chagrijnige koppen, de grijze muizen met dwangmatig meeloopgedrag, de soort die op het Binnenhof veruit in de meerderheid is.

Wij van de SP lopen niet mee, lopen tegen de hoofdstroom in, blijven onszelf en dus dwars, tegendraads, onorthodox en overtuigd dat er een veel te groot gat gaapt tussen wat is en wat zou kunnen zijn. Precies daarom geloven we in onze opdracht daar iets aan te doen. En we hebben de vaste overtuiging dat dat kan – als we maar steeds coalities met groepen mensen sluiten die er ook zo over denken. Door die koppeling zijn we zelfs groter dan ons leden- en zeteltal. We koppelen de macht van mensen aan de kracht van onze argumenten. Dat werkt!

We zijn in tegenstelling tot de grote krampachtige partijen vooral een slagkrachtige club. Wij laten het zien: we hebben zin in het leveren van politieke strijd dicht bij de mensen. En ook als er geen verkiezingen zijn – omdat we er de zin van inzien.
In een tijd dat iedereen naar rechts lijkt te hollen, achter simpele oneliners aan, op jacht naar de laatste kiezer, zeggen wij: daar doen wij níet aan mee. We waren, zijn en blijven wat we zijn: links, groen, recht door zee – en altijd betrouwbaar.
We zijn de zesde partij in de Kamer, de vierde in ledental (de teller staat nu op bijna 28.000), in de peilingen groeien we als enige partij ter linkerzijde, we zijn de nummer één als het gaat om het voegen van de daad bij het woord. Terwijl alle andere politieke partijen bij elkaar klitten en denken dat het leven zich afspeelt op de vierkante kilometer van het Binnenhof hebben wij, om maar eens wat te noemen:

• We hebben in de afgelopen weken op tal van plaatsen actie gevoerd tegen de plannen van de SER met de WAO. De overgrote meerderheid van de leden van de bonden is tégen een korting van 30% op het ziekengeld in het tweede ziektejaar. Resultaat van onze en andermans actie is dat inmiddels bijna de helft van de vakbewegingstop néé zegt tegen de asociale plannen van de SER en anderen met de WAO. Reken maar dat we er binnenkort weer staan, nu bij de SER voor de deur om nogmaals duidelijk te maken wat heel veel Nederlanders vinden: handen af van de WAO! Onze alternatieven laten zien dat je ook op sociale manier het aantal WAO’ers kunt verminderen.
• We hebben, om iets heel anders te noemen, een dikke week geleden honderden vossen in het Lauwersmeergebied gered van een jagersslachtpartij door ze daags te voren te voeren met goedgekeurde pens, zodat de drachtige vossen met ronde buikjes in hun holen lagen te slapen terwijl jagend Nederland de schietgeweren ongebruikt terug in het vet kon stoppen!
• We ons aan de kop gesteld van de strijd voor het open houden van de duizenden kleine postkantoren. We hebben duizenden protestkaarten aan de Tweede Kamer aangeboden ter voorbereiding van het debat dat gaat komen in het parlement.
• We waren donderdag mede-initiatiefnemer tot de protestmanifestatie op het Plein tegen de onverantwoorde sluiting van kleine ziekenhuizen, een plan dat hopelijk uitgesteld en daarna afgesteld wordt. Het comité Zorg voor Iedereen – ook door ons opgericht – heeft de leiding van deze indrukwekkende campagne.r>
  
• We hebben ruim 2000 mensen bereid gevonden samen met mij officieel bezwaar te maken bij het gerechtshof in Amsterdam tegen de schandelijke schikking in verband met de grootschalige bouwfraude. En we werken nu aan een stichting die het nog veel breder gaat opnemen tegen alle vormen van klassenjustitie.
• We hebben door heel hard werken en heel goed samenwerken nu alles op orde om op 15 mei de Amsterdammers naast hun stem voor de Kamer óók een stem in een referendum over de uitverkoop van het openbaar vervoer (het GVB) te kunnen laten uitbrengen. In Rotterdam zijn we met een vergelijkbaar initiatief bezig.
• We hebben in samenwerking met organisaties van daklozen ons plan gelanceerd om binnen twee jaar alle daklozen onder dak te brengen, ze weer een plek in de samenleving te geven in plaats van in een doos op het Damrak. Ter ondersteuning van het initiatief heeft Agnes Kant samen met haar bondgenoten in deze strijd zelf een nacht buiten voor het Kamergebouw gebivakkeerd.
• We zijn de initiatiefnemer van en de motor achter de steeds bredere coalitie tegen de grootste wapenorder ooit, het krankzinnige besluit van dit kabinet om 7 miljard euro te verspillen aan nieuwe bommenwerpers. Op 30 maart manifesteren we daartegen op het Plein voor de Kamer en ik hoop dat je erbij kunt zijn.
  Met 7 miljard euro kunnen we doen wat andere laten: beginnen met de wederopbouw van ziekenhuizen en thuiszorg, verpleeghuizen en scholen, het toezicht op straat en de zorg voor natuur en milieu.

Dat is maar een greep uit alle dingen die we hebben gedaan.

Beste mensen, er is geen partij in Nederland die ook maar in de buurt komt van onze wil om verandering in dit land tot stand te brengen en de dadendrang waarmee dat gepaard gaat. Ik ben daar, hier in Burgers ZOO, werkelijk apetrots op, en ik hoop dat jij dat ook bent.
Je mag best eens klappen voor jezelf en de beste partij van Nederland – een partij die mensen hoop biedt in dagen dat de rest van de politiek er op zijn vriendelijkst gezegd niet best uitziet.
Neerlands Linkse Hoop in Bange Dagen!

Daarmee ben ik meteen bij mijn politieke tegenpool: zijn hoofd is ook kaal, maar de voorstellen die er in zitten staan diametraal tegenover die van mij. Ik heb het over Pim Fortuyn en over hem en de rest van de politiek ga ik het nu even hebben.
Daar had u waarschijnlijk wel op gerekend, dus ga er maar even voor staan.

Met de publicatie van zijn boek ‘De puinhopen van acht jaar paars’ presenteerde Fortuyn afgelopen week zijn politieke programma. Zijn standaardopmerking ‘leest u mijn boek maar!’ als reactie op vragen naar zijn plannen, kan nu door de kiezers gehonoreerd worden. Mijn advies aan u: zeker doen! Lezen dat boek! Dat is veel beter dan er hooghartig over meesmuilen zoals verwende kindjes als VVD’er Hans Dijkstal of PvdA-voorman Melkert dat doen.

Tip: léén het boek van een ander met het argument dat u geen blijvende plek voor het boek hebt. Uw boekenkast is vol – óvervol. U bespaart dan ook nog eens 15 euro en doet geen duit in Fortuyns verkiezingskas.

Nog een bétere tip: lees dít boek.

U kunt het hier krijgen. Het is een bloemlezing uit het werk van Pim Fortuyn. Het wetenschappelijk bureau heeft het samengesteld op basis van ál zijn boeken, columns en interviews. Daarmee krijg je snel een samenhangend en helder beeld van de ambities, de missie en de politieke bedoelingen van het fenomeen Fortuyn. Hoe dan ook, neem kennis van wat hij zegt. Dan kan hij ook, niet op de vorm, maar op de inhoud, bestreden worden. En daar gaat het om in de politiek. Fortuyn valt te prijzen dat hij zijn gedachten op papier zet, en dat meen ik oprecht.

Waarom? Mag ik u even mee terug nemen naar 1996. Door in dat jaar het boek ‘Tegenstemmen, een rood antwoord op paars’ te schrijven over wat ik vind van politiek en samenleving, heb ik er veel medestanders maar ook tegenstanders bij gekregen. Dat is de prijs van de duidelijkheid.
Terecht vroegen mensen mij na onze entree in de Tweede Kamer in 1994: jullie zijn wel tegen… maar tegen wát? En waar ben je vóór? Iedereen had recht op een antwoord op deze vragen. Dus heb ik ze zo goed mogelijk gegeven, niet in de vorm van oneliners maar in uitgewerkte vorm. Antwoorden op vragen over ons optreden onder Paars, over onze betrokkenheid bij nieuwe oorlogen. Politici die schrijven geven kiezers meer keuze. Dus mij hoor je niet, zoals Dijkstal, zeggen over Fortuyn: Nee, dat boek ga ik voorlopig niet lezen, ik heb werk te doen’. Lezen en analyseren wat concurrerende politici zeggen ís werken voor een politicus. Hooghartig kritiek op jouw visie en jouw aanpak afwijzen is kenmerkend voor de a-politieke opstelling die mensen als Melkert en Dijkstal nu kiezen. Laat het maar langs je afglijden, het beklijft toch niet, zie je ze denken.

Ik hoop dat die hoogmoed voor de val van 15 mei komt! Ik hoop dat de kiezers de heersende politiek dan een brevet van onvermogen uitdelen en met hun stem eisen dat er anders over problemen in de samenleving gesproken gaat worden. Over de vervreemding in de samenleving, over arm en rijk, over zwarte en witte scholen, over de sociale zekerheid, over criminaliteit en veiligheid, over onze opstelling in internationale conflicten, over cultuur en culturen. Want dát zijn de thema’s waar de Nederlandse burger zich druk over maakt en waarover hij voorstellen van de politiek wil. Weg met het pappen en nathouden, verandering willen wij.

De paarse politiek is ter ziele. De gedachte dat het allemaal beter zou gaan onder het monsterverbond van liberalen en sociaal-democraten is dood. Op de keper beschouwd was de paarse politiek de voortzetting van Lubbers 1,2 en 3 maar dan met andere mensen. Paars was qua inhoud neoliberaal (zoals Bolkestein ook steeds fijntjes wist te zeggen: ‘Behalve Marijnissen is inmiddels iedereen neoliberaal’).
En de mensen zijn die politiek meer dan zat. We zijn rijker dan ooit, en toch loopt het gierend uit de klauwen in de ziekenhuizen en verpleeghuizen, op scholen en in volksbuurten. Ze zijn de achterkamertjespolitiek zat, en bovenal ze hebben de buik meer dan vol van de arrogantie, de mooie praatjes, het gebrek aan daadkracht, het ten ene malen ontbreken van enig inlevingsvermogen van de paarse politici als het gaat om de problemen van gewone mensen.

En dan plotseling is daar Pim Fortuyn. In de ogen van velen De Verlosser in hoogst eigen persoon. Zo, uit het niets: zonder partij, zonder kader, zonder partijprogramma, zonder lijst. Pim is Pim, en dat is voldoende, zo lijkt het althans. Tot nu toe.
Ongekend is zijn aanhang in de peilingen, in Rotterdam heeft ie al een Revolutie ontketend. Daar kan hij nu de baas spelen, iets wat hij naar eigen zeggen al van kindsbeen af wilde.

Fortuyn is hot, kiezers lopen met hem weg. Maar de vraag is: waarheen? Zijn boeken geven het antwoord. Zijn laatste boek is een beknopte samenvatting van wat hij aan gedachtegoed de afgelopen vijftien jaar ontwikkeld heeft. Wie, zoals ik, de moeite neemt om dat te lezen en te analyseren, constateert dat de antwoorden van Fortuyn op de door paars veroorzaakte problemen een pleidooi zijn voor nog méér neoliberalisme, nog méér paars dus: Pimpelpaars.

Laten wíj niet meedoen met het betitelen van Fortuyn als opportunist, populist en zo meer. Hij is dat wellicht óók, maar bovenal is hij pimpelpaars: ultra liberaal. Zijn oplossing voor de door een rechts kabinet veroorzaakte problemen is: een nog rechtser politiek. Dát is wat al zijn boeken en columns ons vertellen. De voormalige marxist heeft al zijn vertrouwen in linkse oplossingen verloren en kiest voor radicale en vaak rabiate rechtse maatregelen. Dát is ook precies de Paradox van Pim: hij wil mee met het volk dat zich van Paars afwendt, maar hij moet ze leiden naar een samenleving die nog paarser wordt.

Bekijk zijn voorstellen op alle wezenlijke terreinen. De problemen in de zorg moeten worden aangepakt, maar Fortuyn’s medicijn is een opgelegde anorexia: geen cent erbij in de eerste twee jaar, schrijft hij in zijn ‘Paarse puinhopen’. Eerst moet de bureaucratie worden aangepakt, en de managers. Helemaal mee eens. Wij lieten al veel eerder becijferen dat je daarmee pakweg 200 miljoen euro kunt besparen. Dat is veel geld, maar daarmee kunnen we de problemen zoals Fortuyn ze ook signaleert niet oplossen. Daar zijn niet enkele honderden miljoenen maar enkele miljarden euro’s voor nodig. Zie daar het levensgrote gezondheidsgat van Pim, open en bloot. Zonder voldoende geld kómt er geen voldoende zorg. Daar hoef je geen professor voor te zijn om dat te begrijpen.

Fortuyn gaat verder: promoot in alle sectoren van de zorg het particulier initiatief en het ondernemerschap. Maar marktwerking en werken met winstoogmerk in de zorg leidt onherroepelijk tot een slechtere gemiddelde kwaliteit, tweedeling (voor de rijken zal de kwaliteit omhoog gaan), en het is altijd duurder. De vraag naar zorg en medisch handelen zal onnodig worden gestimuleerd, de bureaucratie zal toenemen en er zal veel geld over de balk gegooid worden in de vorm van markering en reclame. In de VS hebben ze al lang ervaring met dit systeem en de resultaten kennen we: geven wij 8,8% BBP uit aan zorg, daar is het 14% terwijl één op de drie Amerikanen niet of onderverzekerd is.

De overwerkte onderwijzers en docenten op scholen zijn ook niet vrolijker geworden van wat hij voor hen in petto heeft: gewoon doorwerken, niet zeuren om extra geld – er komt niks bij, meneer! – en boetes voor de school als de leerkracht ziek wordt en het niet meer ziet zitten.

De ideeën van Fortuyn zijn een beetje een grabbelton, een loterij. Is hij voor marktwerking in de zorg, in het onderwijs heeft hij weer een andere aanpak. Het is een beetje Pim, Pam en veel Pet!

Wat wil Pim met de sociale kwestie? Wil iets doen aan de exorbitante verrijking van sommigen? Nee, aan het belastingstelsel wil hij niets veranderen, ook de hypotheekrenteaftrek blijft bij hem gewoon zoals het is. Weinig veranderingsgezindheid.
Hoe anders staat hij tegenover hen die onze solidariteit goed kunnen gebruiken. Kanker, aids, een noodlottig auto-ongeluk: helaas pindakaas, u komt er niet in de WAO. U gaat maar naar de Bijstand, of anders: u verzekert zich maar particulier. Maar ook hier zal onmiddellijk een tweedeling ontstaan, en bovendien het zal macro-economisch veel duurder zijn.

Verder over de WAO: Voorstellen om wat aan de werkdruk te doen of voorstellen om ondernemers te verplichten eindelijk eens mensen met een arbeidshandicap aan te nemen en gebruik te maken van hun vaak grote mogelijkheden, je hoeft er bij Fortuyn niet om te komen. Teveel mensen in de bijstand? Bijstand omlaag, kijk eens hoe snel ze ergens een baantje zullen vinden. Laat al die alleenstaande moeders maar een baantje nemen als werkster, of tuinen gaan onderhouden (‘je kunt niet aan een tuinman komen, meneer!’). En trouwens: waarom hebben ze kinderen als ze geen werk hebben – ze wisten toch dat de pil bestond?
Dát zijn de antwoorden van de paleisheer uit Rotterdam, dames en heren.
Luister goed naar zijn antwoorden, lees zijn pennenvruchten – en vertel het verder!

De bakken van de sociale zekerheid moeten worden leeggeruimd, zegt Fortuyn. Helemaal mee eens. Wie kan werken moet werken, een socialist kan daar geen enkel ethisch bezwaar tegen bedenken. Maar onder welke omstandigheden? Opnieuw zie je dan het geweldige kleurverschil tussen rood en pimpelpaars. Ik zeg: investeer in je personeel, maak ze betrokken, betaal ze naar behoren, geef ze veilige werkomstandigheden, pers ze niet uit, verbruik ze niet, maar gebruik ze tot wederzijds voordeel. Fortuyn zegt: Schaf de bijstand af, schaf de WAO af, breek de WW af, en één week geen uitkering bij ziekte. Dat móeten ze wel gaan werken.
Schaf dan ook nog het minimumloon af, de algemeen verbindendverklaring van cao’s, en als het kan zelfs de hele collectieve arbeidsovereenkomst. De vakbonden kunnen dan wel worden opgedoekt..
Schaf het dienstverband voor onbepaalde tijd af; iedereen na vijf jaar op straat, tenzij je je baas voldoende weet te plezieren om nog eens – voor bepaalde tijd – te mogen blijven.
Schaf de laatste restanten van arbeidstijd- en arbeidsduurbescherming af.

Wie Fortuyns boeken leest zal het met mij eens zijn dat hij naast zinnige dingen (bv over het tegengaan van de schaalvergrotingen en de dictatuur van de managers in de publieke sector) een beangstigende, ijzige jubelzang op het ultraliberalisme ten beste geeft.
Als hij de baas wordt van dit land schaft de WAO af, de bijstand, de huursubsidie, het minimumloon, de cao, de vakbond, de kinderbijslag, het verbod op commercie in de zorg, en het gebod dat geldt in een beschaafde maatschappij: gij zult voor elkaar zorgen.
Dames en heren, ik waarschuw u: als hij de kans krijgt, schaft Pim Fortuyn de samenleving af!
Dan is het pas echt: ieder voor zich en ikke ikke ikke en de rest kan stikken! Vrij baan aan de calculerende burger.

Paars heeft een probleem, want Paars ís het probleem. En steeds meer mensen hebben dat door. Daarover verschillen Fortuyn en ik niet van mening. Ik zei en schreef het al in 1996 toen Pim nog in Paars geloofde. Hij weet nu beter. Fijn dat je als lasser een professor nog bijles kunt geven! Hoewel: mijn lasdiploma’s blijven geldig, zijn titel niet, heb ik begrepen…
Beiden zijn we ervan overtuigd dat Paars faalt op alle fronten, alle gemekker van Melkert over dat ze het eigenlijk best wel goed gedaan hebben maar dat het slecht gecommuniceerd is, ten spijt. Mijn advies aan Melkert: stop nu eens met het eromheen lullen, neem je verantwoordelijkheid en kijk of je dan nog wat stemmen kunt overhouden. Praat er eens met Marcel van Dam en Felix Rottenberg over, die hadden afgelopen week daar een zinnig gesprek over in de zolderkamer van Felix!

Goed: Paars heeft er een puinhoop van gemaakt, en dat zegt Fortuyn nu ook. Precies daarom is het te hopen dat wij samen de degens kunnen kruisen en kunnen debatteren over wat de voorkeur moet hebben als het om een koerswijziging gaat. Wordt het rechtsaf met paars maar dan in de vijfde versnelling, pimpelpaars dus; of wordt het de eerste weg links met de SP? Welk alternatief voor de doodlopende weg van paars is het beste voor deze samenleving in verwarring? Of dat debat er komt wordt steeds onwaarschijnlijker. Ik zou met Pim discussiëren begin april voor TV 3, maar ondanks de afspraken die ervoor waren heeft PF afgezegd.

Op 15 mei is de kiezer de baas.
Op die dag kunt u, kunnen miljoenen kiezers doen wat nodig is: afrekenen met Paars. Afrekenen met ministers en staatssecretarissen en politieke partijen die verantwoordelijk zijn voor een zee aan problemen in de samenleving. Het schrijnend tekort aan intensive-carebedden in de ziekenhuizen. Te weinig huisartsen en verpleegkundigen. Wachtlijsten voor verzorgings- en verpleeghuizen. Vieze scholen. Overwerkte leerkrachten. Te weinig politieagenten. Overconcentratie van migranten in bepaalde wijken. Witte en zwarte scholen. Chaos op het spoor. Ongeremde groei van het vliegverkeer. Bouwfraude. Klassenjustitie. En bovenal: de toenemende tweedeling – meer miljonairs, en een miljoen gezinnen op of onder de armoedegrens.

Op 15 mei kunt u, kunnen miljoenen kiezers afrekenen met Paars door tegen de partijen te stemmen die deze rechtse coalitie acht jaar lang mogelijk gemaakt hebben en alleen in de laatste weken nu doen alsof ze van de prins geen kwaad weten (zoals ze van de vader van de prinses ook al geen kwaad wisten).
Mijn oproep aan u, aan de kiezers: trap er niet in. U wordt door Melkert en Dijkstal belazerd waar u bij staat. Zonder hun steun had Paars niet bestaan, zonder hun falen hadden wij niet zo in de problemen gezeten als samenleving.

De afgelopen jaren heb ik met mijn collega’s van de SP de regeringspartijen VVD, PvdA en D66 keer op keer gewezen op de gevolgen van hun beleid, op wat er buiten het Binnenhof gaande is. We hebben laten zien dat wij géén schoothondjes zijn, die er alles voor over hebben om op een dag in het Torentje te mogen meepraten. Wij van de SP voelen ons eerder een wáákhond, die aanslaat elke keer als er in Den Haag iets wordt besloten dat ons land weer wat asocialer maakt.
Wij blaffen en wij bijten – wie het Binnenhof binnentreedt doet dat dus op eigen risico!

Maar: naast blaffen en bijten komen we met argumenten en alternatieven die haalbaar én betaalbaar zijn. Een alternatief belastingplan dat leidt tot minder ongelijkheid; voorstellen voor een sociale WAO, voor een nationale zorgverzekering, voor betere integratie van migranten, voor het terugdringen van broeikasgassen en andere milieuvervuiling, en voor nog veel meer problemen die Paars heeft laten liggen.
We hebben onze alternatieven ontwikkeld met mensen uit de zorg, het onderwijs, de milieubeweging, met mensen die de problemen van buurten in de grote steden kennen, en anderen die de problemen van het platteland uit eigen ervaring onder woorden kunnen brengen.
We hebben ook het Centraal Planbureau, het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieuhygiëne en sociaal-economisch onderzoeksinstituut Nyfer onze plannen laten bekijken. Allemaal concluderen ze dat wat wij willen, kán. Laat dus niemand meer zeggen: De SP heeft wel veel kritiek maar zegt niet hoe het anders moet, en als ze het wél zeggen dan kan het niet. Onzin dus.
De vraag is niet of wat wij willen kán, maar of dat wat wij kúnnen ook door de anderen gewild wordt.
Vertel maar Melkert wat je kiest, vertel het maar De Graaf, vertel het maar Balkenende, vertel het maar Rosenmöller. Gaan we linksom of rechtsom in dit land? Zeg het maar, heren! Zeg het maar!

Dames en heren,
Wij van de SP hebben onze keuze gemaakt: wij kiezen voor de eerste weg links, de kortste weg naar de sociale wederopbouw van dit land. Wij zeggen dat het belachelijk is te beweren dat we niks kunnen doen aan de problemen in zorg en onderwijs en op het gebied van milieu en veiligheid, terwijl we rijker zijn dan ooit.
Toen dit land in puin lag, in 1945 toen de Tweede Wereldoorlog over was, stroopten onze opa’s en oma’s, onze vaders en moeders de mouwen op en begonnen aan de wederopbouw. Ze hadden niks maar bouwden wegen en fabrieken, straten en spoorlijnen, scholen en ziekenhuizen, woningen en een stelsel van sociale zekerheid waar heel de wereld tegen op keek. Kom ons dus niet aan met die flauwe praatjes van we willen wel maar het zit er niet in, meneer Melkert, meneer Dijkstal. Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.

Ik hoop dat we in de nieuwe Kamer met een flinke club aan het werk kunnen. Ik zou het liefst een elftal hebben. Dan kunnen we voluit aanvallen over links en nog meer scoren voor de mensen die nu zo vaak in de kou staan. We hebben kandidaten die klinken als een klok. U hebt ze net gezien en ik kan u verzekeren: het zijn stuk voor stuk kanjers. Zonder Agnes, Harry en Jan waren we niet zo ver gekomen.
En dat geldt wellicht nog meer voor Remi, wiens tropenjaren op het Binnenhof er nu bijna opzitten. Misschien kunt u hem nog even laten weten hoe groot hij was met zijn anderhalve meter boven het maaiveld. Remi bedankt!

Voor Remi komt Krista, blonder, groter en jonger – maar precies zo’n strijdlustige activist in hart en nieren, precies wat we nodig hebben.
Dat geldt ook voor Piet, Ali, Fenna, Arda, Jolanda en Rene. Een compleet elftal, met alle linies optimaal bezet.

Allemaal hebben we vooral één ding gemeen: Kamerlid zijn is voor ons geen beroep, maar, ik zeg het ronduit, een missie.
Wij voelen ons vóór alles volksvertegenwoordiger, vertegenwoordiger van progressieve mensen. Wij vertegenwoordigen de mensen die met ons merken dat de hele politiek schrikbarend snel naar rechts opschuift en van ons weten dat wij dat níet doen. Nooit.
Wij stáán voor onze principes: menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit.
Wij kiezen consequent, of het nu uitkomt of niet, tégen de paarse afbraakpolitiek en vóór sociale wederopbouw: van zorg en onderwijs, milieubeleid en veiligheid, openbaar vervoer en internationale solidariteit. Dat is het enige alternatief voor verharding en de groeiende onverdraagzaamheid.
Het kan, als ú het wilt!

Beste mensen,
Mijn vraag aan u, aan de kiezers is kort:
Als u schoon genoeg heeft van het huidige beleid,
als uw hart nog altijd links klopt,
als u vindt dat het na alle afbraak tijd is voor de sociale wederopbouw van dit mooie land,
als u vindt dat een mens méér is dan een consument, een dier méér dan een lap vlees en een land méér dan een BV,
laat dan uw woede hand in hand gaan met het goede dat u doet.
Stem vóór. Stem SP!
Stem vóór. Stem SP!

Reacties uitgeschakeld