Mensen die ondraaglijk lijden zonder dat er nog uitzicht is op verbetering van hun situatie, moeten in de stervensfase in aanmerking kunnen komen voor euthanasie. Dat er voor hen de mogelijkheid is van een ‘goede dood’ vind ik een vorm van beschaving. Toch heeft de SP-fractie tégen de nieuwe euthanasiewet gestemd, omdat euthanasie ook onder de oude wet al mogelijk was en de nieuwe wet weer een nieuwe verruiming inhoudt richting steeds verdere liberalisering. Voor ons is er een grens bereikt omdat het gevaar van een hellend vlak in onze ogen levensgroot aanwezig is. Wel, die vrees is niet zonder grond gebleken.

D66-Eerste-Kamerlid Kohnstamm, tevens voorzitter van de vereniging voor vrijwillige euthanasie NVVE, heeft voorgesteld nu de discussie te beginnen over de Pil van Drion (een zelfmoordpil voor ouderen die levensmoe zijn). Eerder had ook D66-minister Borst al opmerkingen in die richting gemaakt. Ontzetting alom. Waarom wekken deze liberalen de indruk dit soort zaken belangrijker te vinden dan het bevorderen van de kwaliteit van leven? Begrijpen deze D66′ers niet dat de door hen zo bepleite nieuwe vrijheid wel eens kan omslaan in onvrijheid? Ik zou mij graag willen inzetten voor ‘een levenspil’, een pil die maakt dat ouderdom niet meer in één adem genoemd hoeft te worden met eenzaamheid en angst. Laten we er voor onze ouderen een vrolijke boel van maken door ze veel meer bij de samenleving te betrekken. Laten we de mooiste en fijnste huizen en tehuizen voor hen bouwen. Laten we zorgen dat er voldoende zorg is zodat er geen wachtlijsten meer zijn en er ook tijd is voor wat menselijke aandacht.

Deze column verscheen juni 2001 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld