Met haar dreigement af te treden als er niet meer geld komt voor de zorg (geuit in het KRO-programma Reporter) probeert minister Borst haar eigen falen te maskeren. Haar geloofwaardigheid is al lang zoek, en deze publiciteitsstunt brengt daar geen verandering in. Het hele paarse kabinet en minister Borst in het bijzonder zijn verantwoordelijk voor de deplorabele toestand waarin de zorg verkeert. Dat was zo, en dat is zo. Aftreden in verband met onomstotelijk bewezen incompetentie en falen is de enige geloofwaardige weg die minister Borst nog open staat. Zes jaar paars beleid heeft geleid tot ellenlange wachtlijsten en een forse verschraling van de zorg. Mensonwaardige toestanden zijn het gevolg. Alle wantoestanden in combinatie met de vóórtdurende weigering van de minister in te grijpen en adequate maatregelen te nemen, hebben ertoe geleid dat mensen werkzaam in de zorg gedemotiveerd raken en het steeds moeilijker wordt nieuwe werknemers te vinden. De minister zat erbij en keek ernaar. Jaar na jaar, regeerakkoord na regeerakkoord heeft zij ingestemd met te krappe budgetten. Steeds weer heeft ze bij het volle verstand de volle verantwoordelijkheid genomen voor de afbraakpolitiek van Paars. Steeds weer heeft ze de kritiek gebagatelliseerd of simpelweg afgewezen, tegen beter weten in. Op de vraag hoe ze ooit bij de start van Paars akkoord heeft kunnen gaan met de geringe extra gelden voor de zorg, zei ze ‘gevallen te zijn voor de charmes van Van Mierlo’ die haar vroeg minister te worden. Ze werden het eens onder het motto ‘we zien wel waar het schip strandt’. Voor de SP is ‘het schip Borst’ politiek gestrand.
Mevrouw Borst, u kunt gaan.

Deze column verscheen januari 2001 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld