Na ruim elf weken regelrechte oorlog op de Balkan blijven nu de F16′s aan de grond, is er een resolutie van de Veiligheidsraad en een akkoord over de terugtrekking van het Joegoslavische leger uit Kosovo en kunnen de honderdduizenden vluchtelingen waarschijnlijk spoedig naar huis. Zowel de NAVO als Joegoslavië kraaien victorie. Laten we het – gezien het enorme menselijke leed en de gigantische materiële schade – erop houden dat geen van beide partijen heeft gewonnen en dat dit conflict alleen verliezers kent.

Het gaat het er nu op de eerste plaats om dat het proces richting vrede wordt veilig gesteld en dat de resolutie van de Veiligheidsraad onverkort wordt uitgevoerd. Dat betekent: terugkeer van de vluchtelingen, zelfbestuur voor Kosovo binnen het verband van Joegoslavië, een tijdelijk burgelijk bestuur onder toezicht van de VN, ontwapening van het UCK en stationering van een VN-vredesmacht. Aan dat laatste heeft ook de SP haar steun verleend. Voorkomen moet worden dat door incidenten of provocaties het militaire conflict weer oplaait. Want, hoe je het ook went of keert, de vijanden van vandaag zullen morgen toch weer gewoon buren zijn en moeten proberen in vrede met elkaar samen te leven.

Het is de tragiek van de internationale gemeenschap dat zij niemand kan dwingen tot vrede, medemenselijkheid en rechtvaardigheid. Begrip voor de betekenis van deze waarden kan alleen wortel schieten, groeien en tot bloei komen wanneer alle partijen beseffen dat het een weloverwogen eigenbelang is. De internationale gemeenschap kan slechts een bijdrage leveren door te helpen de economische en politieke omstandigheden optimaal te maken.

Deze column verscheen juni 1999 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld