Zoals altijd is het rustig op verkiezingsdag zelf. Want wat moet je doen? Voor de raadsverkiezingen is alles te laat, voor de Tweede-Kamerverkiezingen is alles te vroeg en al het andere is nu even niet belangrijk. Ik leef mee met al die lijsttrekkers van ons die buikpijn hebben en zich vertwijfeld afvragen: Hebben we het wel goed gedaan, hebben we wel genoeg gedaan? Ik ken dat gevoel immers maar al te goed. Eindelijk is het dan acht uur, de eerste prognose van de uitslag op TV 1. Ik was op veel voorbereid, maar moet toch even slikken. Maar liefst zes procent van de mensen kiest voor de SP, dat staat gelijk aan negen zetels in de Kamer. Natuurlijk, het zijn raadsverkiezingen en we hebben nog twee maanden te gaan, maar de trend is duidelijk. We groeien fors, niet alleen in ledental, maar ook in electorale aanhang. Het zijn de duizenden en duizenden SP’ers die de afgelopen jaren zo hard gewerkt hebben, die dit succes op hun conto mogen schrijven. Dankzij hen krijgen we vijftig procent méér raadszetels en in vijftig procent meer steden raadsfracties.

Een mooiere generale voor de finale van 6 mei hadden we ons niet kunnen wensen. Het is nog maar vier jaar geleden dat mensen overwogen geen SP te stemmen, omdat we waarschijnlijk toch niet in de Kamer zouden komen. En nu dit!
Op 22 maart houden we een groot feest om het succes van 4 maart te vieren en het startsein te geven voor de campagne voor de Tweede-Kamerverkiezingen. Het wordt echt bal en ik hoop dan ook dat u er met uw hele familie bij zult zijn.

Tot in het Land van Ooit op de Dag van de Tomaat!

Deze column verscheen maart 1998 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld