“Verstandige tegenspraak is de bron van alle vooruitgang. Het is agitatie of stagnatie.” Dat staat onder een affiche dat ik uit de VS heb meegebracht en nu een prominente plaats heeft gekregen op mijn werkkamer in Den Haag. En dat is niet voor niets. De tekst sluit prima aan bij mijn visie op de rol van de SP binnen en buiten de Tweede Kamer. Veel anderen zien dat ook zo, bleek uit een onderzoek van de Volkskrant. Dat registreerde dat nogal wat mensen het woord “dwarsligger” aardig vonden passen bij de fractievoorzitter van de SP.

In een tijd waarin bijna iedereen in de politiek juicht over het poldermodel, is het goed dat er een partij is die daar niet aan meedoet en wijst op de gaten in de dijk. Het is goed dat iemand zegt: Kijk nou eens, de polder loopt onder en op de terpen vieren ze feest! Want dat is aan de hand in ons land: een groeiende tweedeling op vrijwel alle terreinen van de samenleving. Het is goed dat we als SP steeds weer tegen die ontwikkeling ageren. Momenteel door middel van een grote, drie maanden durende campagne, waarbij we alle provincies aandoen.

Het recht van alle mensen op een menswaardig bestaan, de gelijkwaardigheid van mensen en de solidariteit zijn waarden die uit meer dan tweeduizend jaar Europese geschiedenis naar voren zijn gekomen als het fundament onder een beschaafde samenleving. Steeds vaker merk ik dat deze uitgangspunten door politieke tegenstanders niet meer als vanzelfsprekend worden aanvaard. Meer en meer hoor ik: Mensen zijn zelf verantwoordelijk. En: Mensen zijn niet gelijk. Voor ons is daarop maar één antwoord mogelijk: Dwars ertegenin!

Mijn oude buurvrouw zegt altijd: “Ik lig altijd dwars. Kunnen ze me moeilijker begraven.” Zo is het maar net.

Deze column verscheen oktober 1997 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld