“Wat zou je denken van een nieuw avondje liefdadigheid, John?”
John: “Alweer?”
Joop: “Ja, wat nu “alweer”? Het gaat maar om twee dingen: pikken de mensen het nog en levert het ons iets op!”
John: “Vertel mij wat! Niets is mij te dol, dat weet je toch. Aan welk goed doel denk je dan?”
Joop: “Het Rode Kruis, daar is nog nooit iets voor gedaan. Is onbesproken en lekker neutraal. Kan je je nooit een buil aan vallen. En ik heb een fantastisch idee, al zeg ik het zelf: We vragen Mies Bouwman om het te presenteren.”
John: “Ik geef me graag gewonnen, maar hoe weet je zo zeker dat het ons ook echt iets oplevert?”
Joop: “Je weet toch nog wel die keer voor Foster Parents? Ja, die keer dat allerlei bekende Nederlanders een kunstje kwamen doen in een circustent. Iedereen was toch blij daarna? RTL had een winst van 650.000 gulden, terwijl ze normaal op een zaterdagavond maar 50.000 scoort. Foster Parents had zijn donateurs, artiesten op hun retour hadden weer even tv-aandacht, ons personeel een mooie schnabbel en wijzelf beurden maar liefst ruim twee miljoen gulden voor die uitzending waarvan meer dan 10 procent pure winst.”
John: “Maar als het resultaat nu tegenvalt voor het Rode Kruis net als toen bij die acties voor de gehandicaptensport en Terres des Hommes?”
Joop: “Geen nood. Het Rode Kruis heeft met ons een contract en moet betalen, resultaat of niet.”
John: “Dus voor ons is het een loterij zonder nieten? Joop, wat ben je toch slim. Dankzij jou kunnen we iedereen gelukkig maken, inclusief onszelf. Je weet, ik vertrouw je, maar eigenlijk zou je toch denken: Hier klopt iets niet!”

(Met dank aan het VARA-programma Zembla)

Deze column verscheen januari 1997 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld