Als door een wesp gestoken, zo reageerden Wim Kok en de grote partijen op de uitspraken van bisschop Muskens van Breda. Hij bracht de armoede in verband met de verrijking en het groeiende aantal miljonairs en zei verder dat de PvdA de paus rechts had ingehaald. Hoon viel de monseigneur ten deel. ‘De bisschop overdrijft en is zelfs een gevaar voor de rechtsstaat.’
If you can’t beat them, join them, moet Kok gedacht hebben toen hij de bisschop desalniettemin uitnodigde voor een gesprek. Op de persconferentie na afloop was Muskes ­ volgens Kok ­ plotseling ‘een bondgenoot’ geworden. Het kan verkeren.
Armoede is tegenwoordig een thema. De heersende opvattingen zijn globaal te verdelen in drie stromingen:
1. Het wordt allemaal schromelijk overdreven.
2. Het is allemaal hun eigen schuld.
3. Het is wel zielig. Melkert moet iets doen. In Zwolle mochten onlangs een aantal genodigden daarover spreken met minister Melkert. Ze mochten over alles praten, alleen NIET over verhoging van het minimumloon en de uitkeringen. Terwijl die de laatste tien jaar met 20 procent zijn achtergebleven bij de ontwikkeling van de modale inkomens. Dat is net zoiets als de trainer die boos is op zijn elftal omdat er niet wordt gescoord, maar wel Ronaldo op de bank houdt. Dus
4. Tegen de achtergrond van de jaarlijkse stijging van ons nationale inkomen en de opeenhoping van die rijkdom bij steeds minder mensen, is het bestaan van armoede een schande. Paars draagt bij aan een groei van de inkomensverschillen en dus de armoede. Conclusie: het minimumloon en de uitkeringen moeten omhoog en Paars moet weg.

Deze column verscheen in november 1996 in de Tribune

Reacties uitgeschakeld